Hein Vergoossen (47 jaar) uit Tegelen was op z’n zachtst gezegd hopeloos, toen ik zijn belletje kreeg. Hij durfde zijn post niet meer te openen. Daar moest een héle goede reden voor zijn, want Hein is een intelligente man, universitair geschoold. Hij had een paar jaar eerder het familiebedrijf van zijn ouders overgenomen. Hij had afscheid genomen van het melkvee en vol overtuiging, passie en enthousiasme gekozen voor de biologische komkommerteelt. Alleen miste hij de steun van zijn ouders die hem hierin tegenwerkten en bleken er serieuze, juridische problemen met de buren te zijn.
Over een hele andere boeg
Een paar jaar eerder nam Hein het familiebedrijf over van zijn ouders en gooide het over een hele andere boeg. Hij nam afscheid van het melkvee en koos vol overtuiging, passie en enthousiasme voor de kommerteelt, biologische komkommerteelt wel te verstaan. Deze teelt wisselde hij af met andere groenteteelten volgens een goed doordacht teeltplan. Ondanks de weerstand van zijn ouders, die dit bedrijf ook weer van hun ouders hadden overgenomen, werd zijn glastuinbouwbedrijf al gauw een succes. Zijn verdienmodel was goed en binnen no time had hij een vaste klantenkring. Gezien de switch die Hein met het bedrijf maakte, was hij de locatie gaan pachten. De eerste drie jaar gebeurde dat op basis van een opbouwende wisselwerking en goede verstandhouding met zijn buren, waarvan hij de grond en kassen pachtte. Deze locatie was goed toegankelijk en centraal gelegen. Het leek een duurzaam, sterke zet.
Weinig ruimte voor zijn manier van werken
Zijn ouders hadden weinig toekomstvisie en kenden niets anders dan hard werken. Aangezien Hein vrijgezel was, verhuisden ze mee naar de nieuwe locatie om hem een handje te helpen. Maar daarmee gaven ze de hoogbegaafde Hein onbedoeld en ondanks goede intenties weinig ruimte voor zijn eigen manier van werken. Dit leidde tot eindeloze, energievretende discussies om expressie te geven aan zijn mening en eigen ideeën te kunnen neerzetten. Hij moest de hele dag stevige kritiek incasseren, waaronder hij duidelijk zwaar gebukt ging. Ondanks dat zijn ouders geen verstand en ervaring hadden met de teelten van Hein, hadden ze daarover toch een uitgesproken visie die ze niet onder stoelen of banken staken. Ze hadden weinig vertrouwen in hem als agrarisch ondernemer. Eigenlijk was het meer hun eigen onzekerheid op dit gebied en hadden ze moeite de touwtjes uit handen te geven. De oude familiestructuren bleven zo tot stand, ondanks de verhuizing en overdracht van de onderneming. Zo stond Hein als zelfstandig ondernemer niet in zijn kracht.
Even weg van de locatie en familiesystemen
Hein had van dit belemmerende en beperkende gedrag en houding van zijn ouders dan ook zoveel last, dat hij er alsmaar over bleef praten. In ons kennismakingsgesprek, voerde deze gang van zaken, constant de boventoon. Het maakte hem zo onzeker, dat ik niet eens toe kwam aan het eigenlijke probleem. Hein probeerde de kern van zijn probleem alsmaar te ontwijken. Al gauw bood ik daarom aan het gesprek voort te zetten in de natuur, tijdens een wandeling in het bos, in alle vrijheid en ruimte, even weg van de locatie, zijn ouders en uit deze familiesystemen.
Ook al was dit niet het uiteindelijke probleem, het was wel iets heel belangrijks, wat mijn aandacht had. Want alleen een agrarisch ondernemer die regie heeft over zijn eigen bedrijf en zijn eigen passie volledig kan ontplooien, is in mijn eigen ogen een duurzame succesvolle boer.
NB: De naam en vestigingsplaats van de boer in dit op waarheid en praktijk gebaseerde column zijn gefingeerd om zijn privacy en geluk te waarborgen en respecteren.
Door: Bianca Coenen B Ec B Com, AAA (AgriColumniste, AgriCoach, erkend Agrarisch Bedrijfsadviseuse)- AgriBusiness
Bronnen: AgriBusiness
Deel dit artikel